ΚΡΙΣΗ ή…. χρησιμοποίησε το μυαλό σου βρε!

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΚΡΙΣΗ  ή…. χρησιμοποίησε το μυαλό σου βρε!

του Κάσδαγλη Νίκου,

Αναπληρωτή Θεολόγου MSc

Ο πρωθυπουργός Παπαναστασίου το 1923 σε μία προεκλογική ομιλία του^[1] αναφέρει χαρακτηριστικά πως «εἶνε συνήθεια ἐδῶ εἰς τὴν

Ἑλλάδα κάθε ἰδεολογία νὰ συκοφαντῆται ὅτι θέλει νὰ καταργήσῃ τὴν θρησκείαν ἥ τὴν οἰκογένειαν…».  Σαν να μην πέρασε μια μέρα λοιπόν.

Κάθε αλλαγή με συκοφαντία. Ειδικά τότε «παιζόταν» η αλλαγή του ημερολογίου, η πολιτική αλλαγή έγινε το 1923 και ακολούθως η εκκλησιαστική αλλαγή του ημερολογίου το 1924. Και λέω «παιζότανε» γιατί χρησιμοποιήθηκε η αλλαγή του ημερολογίου στα πολιτικά πράγματα της εποχής και στις πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Έτσι και στο σήμερα. Ήρθε η ώρα της εφαρμογής των νέων προγραμμάτων σπουδών. Ενώ χρησιμοποιήθηκαν στην αρχή πιλοτικά, από το 2005 επί άλλων κυβερνήσεων, όταν το 2017 αποφασίστηκε η εφαρμογή τους, ε, τότε ταυτίστηκαν με την κυβέρνηση Σύριζα. Και μιλάω ιστορικά, καθόλου δε με διαφέρει να υποστηρίξω το Σύριζα και κανένα άλλο κόμμα. Ιδεολογικοί οι  λόγοι της ταύτισης λοιπόν. Αλλά και βαρεμάρας! Βαρεμάρας για δουλειά!

Και ο κόσμος;

Και οι θεολόγοι;

Εμείς είμαστε εμείς, οι θεολόγοι. Άλλοι λένε έτσι και άλλοι λένε αλλιώς. Ας λένε ό,τι θέλουν. Εμείς είμαστε εμείς. Διδάσκουμε τα παιδιά να χρησιμοποιούν το μυαλό τους. Να χρησιμοποιούν τη λογική τους. Ο Λόγος να γίνεται λόγος. Είμαστε θεολόγοι (και) γιατί διδάσκουμε τα παιδιά το πιο ωραίο μάθημα! Ας λένε όλοι άλλοι οτιδήποτε θέλουν. Παράλογο ναι, για αυτούς που λένε ό,τι θέλουνε.

Το σιωπηρό παράπονα της ιστορίας ίσως θα είναι και ολίγον τα παραπάνω. «Η ιστορία είναι ο κώδικάς μας, το  στίγμα μας, η ύπαρξή μας.»[2] Πως όμως φτάσαμε στο τώρα. Δεν θα μπω σε αναλύσεις, τόσα έχουν γραφτεί.

«εκλεπτυσμένοι κόλακες επαγγελματίες γραφιάδες, τραχείς αξιωματικοί της δράσης, θαλασσόλυκοι που τους δόθηκε η ευκαιρία μοναδική ν’ανοίξουν τα παννιά τους σ’άγνωστα νερά, αναμίξ μ’ασήμαντους τεχνικάριους που απ’τις αποστολές τους ψάρεψαν υλικό για την περιγραφή της Ανατολής, κι αρχιψεύταρους που τα φούσκωναν όλα για να μαγεύουν το διψασμένο για «θαύματα» κοινό. Κουτσομπόληδες ανεκδοτολόγοι, με τ’ άπλυτα της Αυλής παραμάσκαλα…..κι όλα αυτά, χύδην ονομαζόμενα «πρώτες πηγές», υπό το μανδύα της υπέρτατης αξιοπιστίας….σα να γύρευε μες από το βούρκο νεράκι γάργαρο να τρέξη (Ως αν ει δια βορβόρου καθαρόν αξιοί τις ύδωρ ρειν, Ονησίκρατος, αποσπ. 17α)[3]

«Ίσως να δυσπιστή όποιος διαβάζει. Αν όμως εν τω συνόλω τους διεξέλθη τα σωζόμενα αποσπάσματα, θα αχθή σε θέσεις αν μη ταυτόσημες, πάντως συναφείς- ανάλογα με το μετρό πούναι διατεθειμένος να απεκδυθή τα ταϊσμένα του απ’ την επιστημονική σκέψη πρίσματα θεώρησης, επιχειρώντας την σύλληψη του εξαιρετικού μέσω ανορθόδοξων ακριβώς μεθόδων. Από ορθόδοξες και ορθολογιστικές δα, μυριάδες! Θες επαινετικές, θες επικριτικές, θες εφεκτικές ή κριτικές, θες όποιες…»[4]

«Οι «μετρήσιμες», στο κάτω κάτω «αλήθειες», μην το ξεχνάμε, είναι για των πειραματικών μάλλον  Επιστημών τις δέλτους, παρά της Κλειούς.»[5]

Και για να μην υπάρχει η βαρεμάρα της βάσης, στο όνομα της οποίας πολύς ο λόγος και στο όνομα του λαού πολλές οι καριέρες, «εκείνος που θέλει να μείνει η φωνή της βάσεως ακούει τη φωνή της βάσεως.»[6]

Και κατά μια έννοια η βάση μας είναι οι μαθητές. Από τους μαθητές «..αυτά έμαθα και μαθαίνω πολλά, και έγινα και εξακολουθώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και εκπαιδευτικός»[7]. Και χρειάζεται Πρόκληση, Σκέψη, κριτική ματιά για να δει κάποιος και να μη μείνει σε οτιδήποτε του πασάρουν.  «Και η φωνή λέει βλέπε! Άνοιξε τα στραβά σου και βλέπε! Μη σε γελάνε, λαέ ανοιχτομάτη του Προμηθέα, λαέ Πανουργιά του Οδυσσέα, μη σε γέλα οι Δούρειοι Ίπποι τώρα!»[8]

Δούρειοι Ίπποι! Όχι οι προφανείς, ίσως. Γιατί πολλοί θέλουν βαρβάρους, οχτρούς, γιατί είναι μια κάποια λύσις.[9] Με τους εχθρούς νιώθεις αξία. Θέλει αρετή και τόλμη η μάθηση, η τέχνη της διδασκαλίας. Βιωματική συμμετοχή των μαθητών στη μάθηση. Αλλιώς «…προδίδεται η απουσία καρδιάς! Και κάθε πνευματικό έργο άξιο, τούτο πρωτίστως απαιτεί: περισσότερη ή λιγότερη οξύνοια, ευφυΐα, γνώσεις κ’ επιμέλεια από μέρους του συντάκτη - μα πάνω απ’ όλα καρδιά! Γενναιότητα προσωπική να τιθασεύσης το υλικό, να μην τσιγκουνευτής κόπο για το άριστο, να αντιπαλέψης τις δυσκολίες μην εφησυχάζοντας μ’ εύκολες λύσεις «ως εκ περισσείας» μυαλού ή εμπειρίας.»[10]

Δυστυχώς υπήρχαν και υπάρχουν Χριστιανοί που επιζητούν ένα θεό της εξουσίας, έναν θεό που ελέγχει τους ανθρώπους και που μπορεί να επιβάλει τα «θέλω» του στις κοινωνίες. Ώρες ώρες φλερτάρουν και με αυτή την θεοκρατία την ίδια στιγμή μάλιστα που καλώς καταγγέλλουν τις θεοκρατικές αντιλήψεις άλλων θρησκειών.[11]

Αυτό που ζητάς για επικρατούσα θρησκεία κάποτε ήτανε σε διωγμό και τελικά ως επικρατούσα θρησκεία μήπως έπραξε παρόμοια ή ομοιάζει σε κατηγορίες; [12] Ταΐζουν λάθος αντιλήψεις.

Σύμφωνα με τον Σοπενχάουερ «κάθε λανθασμένη αντίληψη είναι δηλητήριο, δεν υπάρχουν άκακες λανθασμένες αντιλήψεις.»… Για τον Τολστόι η απαλλαγή του λαού από κάθε λογής ιδέες ξένες προς το αληθινό περιεχόμενο της χριστιανικής πίστης ήταν ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Στο «Ημερολόγιό» του γράφει: να ταΐσεις τους πεινασμένους, να ντύσεις τους γυμνούς, να επισκεφτείς τους άρρωστους στο νοσοκομείο- αυτές είναι οι πράξεις ελέους, όμως υπάρχει μια φιλανθρωπική πράξη που δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους: να απαλλάξεις τον αδερφό σου από τις λανθασμένες αντιλήψεις.[13]

λαός περιούσιος,

λαός ανούσιος.

Θέλουν να μας σκοτώσουν, κραυγάζεις. Ως κραυγή αγωνίας για το μάθημα, την πατρίδα κοκ. Και όπου θάνατος να εννοήσουμε την εξαφάνιση του μαθήματος; Ή καλύτερα του τρόπου που γινότανε το μάθημα και πως συνεχίζονται να πραγματώνονται τόσα μαθήματα ακόμη;;

«Η Ελλάδα ποτέ δε πεθαίνει…». Μα στην τελική, αν είναι έτσι, μην προσμένεις ανάσταση, όπως είπε προσφυώς ο Χατζηδάκης.[14] Σήμερα είμαι σίγουρος πως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Και σε αυτό συνέβαλε και ο ίδιος…προσοχή μην την πεθάνουμε θέλοντας με το ζόρι ανάσταση. Διότι μπορεί, έχοντας ήδη πεθάνει, να αναστηθεί. Και όπου θάνατος Ο ΤΡΟΠΟΣ που γινότανε το μάθημα.

Ας δουλέψουμε με τις αλλαγές για να «δυναμώσουμε». Χωρίς ζόρι δουλειά δε γίνεται.. «Θέλει πράγματι δουλειά. Μην ξεχνάτε ότι αυτό που λέμε παιδιά έχει την ίδια ρίζα με το παίδεμα. Αφήστε τα χωρίς κόπο. Δε γίνεται τίποτα χωρίς κόπο... Βέβαια εμείς το ρωμαίικο το βρήκαμε, ποιος κόπος; Και αεροκοπανίζουμε λοιπόν! Και ούτε παραγωγή, ούτε τίποτα.»[15]

Όμως και στις δυσκολίες, και στις αγωνίες, το θαύμα γίνεται! Από τις όποιες δυσκολίες μπορεί να μυρίσει Άνοιξη!

Σαν τον Περσέα ο οποίος έκοψε το κεφάλι της Μέδουσας. Και στη συνέχεια «κέρδισε μια καινούργια μάχη, κατακρεούργησε με το σπαθί του ένα θαλάσσιο τέρας και ελευθέρωσε την Ανδρομέδα. Και τώρα ετοιμάζεται να κάνει αυτό που ο καθένας μας θα έκανε ύστερα από μια τέτοια βρωμοδουλειά: πήγε να πλύνει τα χέρια του. Το πρόβλημα που ανακύπτει τώρα είναι που να απωθήσει το κεφάλι της Μέδουσας.»[16] Και έρχεται το πιο αναπάντεχο όμως το οποίο είναι το γεγονός που ακολουθεί «οι θαλασσινοί κλώνοι, στο άγγιγμα της Μέδουσας, μετατρέπονται σε κοράλια!»[17] Μεταμόρφωση!

Τα χείλη μπορεί να στάζουν μέλι όμως μάζα σε θέλουν, το κατώτερο ζώο.[18] Θέλουν να σε «έχουν», να σε κάνουν δικό τους, για δικούς τους λόγους. Σκοποί αλλότριοι ή και άγνωστοι. Ακόμη και συναγελασμός με το φασισμό με τον οποίο η όντως Εκκλησία δε μπορεί να έχει καμία σχέση.[19]

Όμως προσοχή στην πείνα και στη δίψα. Γιατί μπορεί να μετατραπεί κάθε ουσιαστική δίψα και φωνή, σε όρους ενός παιχνιδιού εξουσίας και εξουσιαζόμενων.[20] Μόνος σου να βρεις, όχι έτοιμη τροφή. Ικανός να σκέφτεσαι, να βρίσκεις μόνος σου τις αλήθειες και όχι να παπαγαλίζεις, να σου δίνουν έτοιμη τροφή.[21] Ερευνάτε τας γραφάς[22]

Συνήθως οι εξοφλημένοι, οι αχαλίνωτοι θορυβούν.

 «Τώρα δ ά ν ε ι ο τὸ μέταλλο, μικροφωνικό, φονικό.» [23]

Ο Καβάφης έγραφε στον αδερφό του εξαιτίας των τελευταίων στίχων των Παραθύρων[24]: είναι υψηλός βαθμός pessimism το να εκλαμβάνωνται τα πράγματα ως φοβερά, μόνον και μόνον διότι είναι καινούργια.[25]

Επανάσταση λοιπόν. Γιατί τι άλλο είναι επανάσταση;

Επανάσταση είναι η απόφαση ότι δεν έχω καμία σχέση με το κακό και την φλυαρία αυτού του κόσμου.[26] Είναι να ανασηκώσεις το κεφάλι και αν δεις τον κόσμο με δικά σου μάτια, με δική σου σκέψη, ν’ ακούσεις με δικά σου αυτιά, να σκεφτείς ο ίδιος, δηλαδή να γίνεις πρόσωπο, να γίνεις κόσμος! Πλήρης κόσμος! Δεν είναι να γίνεις οπαδός..[27]

«όσο τα λουλούδια θα περιμένουν την άνοιξη για να ανθίσουν τόσο εμείς θα ονειρευόμαστε και θα αγαπάμε.»  (της γενιάς του 60...)

"Εάν υπάρχει μια επανάσταση στο κόσμο, είναι η ώρα που χαμογελάς....."[28]

«Εκεί, θαρρώ, είναι η λεβεντιά και η τιμιότητα της

Oρθοδοξίας και της Eλλάδας: Θέλομε και πάμε! Kαι θα πηγαίνομε, όπως πηγαίναμε στις αρχαίες θεωρίες του Παγγαίου και του Oλύμπου! Kαι θα κυνηγάμε παντού το μικρό αντίδωρο του αγώνα μας!»[29]

Σημείωση του διαχειριστή του ιστολογίου:  

Το ιστολόγιο δημοσιεύει τα άρθρα που λαμβάνει. Ολες οι απόψεις και οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτά τα άρθρα είναι απόψεις και ιδέες των συγγραφέων και όχι των διαχειριστών του ιστολογίου Θρησκευτική Εκπαίδευση.

---

[1] .«Ο Πρωθυπουργός κ.Παπαναστασίου συναγείρει τον εργατικόν κόσμος του Πειραιώς υπέρ του

Δημοκρατικού Πολιτεύματος – Δι΄αυτού θα επιτευχθή και η συμφιλίωσις Θρησκεία, Δικαιοσύνη και

Δημοκρατία. - Τα συμφέροντα των εργατών», Δημοκρατία 145 (4 Απριλίου 1924) 5

[2] Ευθυμίου Μαρία, Μόνο λίγα χιλιόμετρα, Ιστορίες για την Ιστορία, Πατάκη, Αθήνα, 2018, σελ.22

[3]Αποστολίδης Ήρκος- Στάντης, Μέγας Αλέξανδρος, Gutenberg, σελ.36.

[4] Ο.π. σελ.38. Διατήρησα την ορθογραφία των πηγών

[5] Ο.π. σελ.39.

[6]Μελετόπουλος Μελέτης, Ρένος Αποστολίδης, βίος, έργο και πολιτική φιλοσοφία, στο Νέα Κοινωνιολογία,Κοινωνιολογική Επιθεώρηση της Νέας Ελλάδας, Β΄περίοδος, 2004, σ.19.

[7] Ευθυμίου Μαρία, Μόνο λίγα χιλιόμετρα……,σ.24

[8] Ο.π. σελ.30.

[9] Ρένος, Ήρκος και Στάντης Αποστολίδης, Καβάφης, άπαντα τα δημοσιευμένα ποιήματα, Τα Νέα Ελληνικά, Αθήνα 2012, σελ.258-265 

[10] Αποστολίδης Ήρκος- Στάντης, Μέγας Αλέξανδρος, σελ.35.

[11] Αργυρόπουλου Ανδρέα,Ο Θεός,οι Νέοι και άλλες Rock’n Roll ιστορίες, Αρμός, Αθήνα,2019,σ.40

[12] Δες Θ.Παπαθανασίου: «Σάρκα ναι, σαρκοφάγος όχι!», «Ζητήματα ανεξιθρησκίας στον άγιο Νικόδημο τον αγιορείτη» καθώς και το «ορφανό η νύφη.»

[13] Αργυρόπουλου Ανδρέα,Ο Θεός,οι Νέοι…., σελ.41

[14] Χατζηδάκι Μάνου, Ο Καθρέπτης και το Μαχαίρι, Ίκαρος, Αθήνα, 2008, σελ. 60

[15] Αποστολίδης Ρένος, Α Κενταύρου, σελ.2,3

[16] Καλβίνο Ιταλό, Τα Αμερικανικά μαθήματα, Καστανιώτη, Αθήνα, 2013, σελ. 18-19

[17] Ο.π.

[18] Μελετόπουλος σελ.31

[19].Μπογιόπουλος.Νίκος..https://www.imerodromos.gr/patris-thriskeia-nazistosymmoria-xrysh-aygh/?fbclid=IwAR3wfDArhHXmBdvIr-wm3mcKmxWTQjdsGLERzzjt66HXPW6P69RGOqF2UvM και επιστολή μου προς ΠΕΘ για την παρουσία του πρώην ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής σε συνέδριό της https://gkapetanakis.blogspot.com/2018/11/blog-post_26.html?fbclid=IwAR0X8nnfEfcL9k0XOxofpLCbqiG0_cKLq_l2f74SUWIB5RaX-XXXAHnG3Ro

[20] Μελετόπουλος σ.33

[21] Αποστολίδης Ρένος, Α Κενταύρου, σ.19

[22] Ιω. 5,39

[23] Ἀποστολίδης Ρένος, Κριτικὴ τοῦ Μεταπολέμου, σελ.96.

[24] Αποστολίδης Ρένος,Ήρκος και Στάντης, Κ.Π.Καβάφης, Άπαντα τα δημοσιευμένα ποιήματα,Τα Νέα Ελληνικά,Αθήνα,2012,σελ. 17

[25] Ο.π. σ.18  (η επισήμανση δική μου).

[26] Ρένος Αποστολίδης - Όσο μπορείς

 https://www.youtube.com/watch?v=4cJRl6JeNkA, ημερομηνία προσπέλασης  12/3/19

[27] Ρένος Αποστολίδης, περί πίστεως, https://www.youtube.com/watch?v=E8OLxfrTmew&list=PLuIc79PlozhIjqgnbc3AklznFBDjdlR78&index=7&t=1324s ,ημερομηνία προσπέλασης  12/3/19

[28] Περιδιαβάσεις του ίντερνετ

[29] Φάκελος Μαθήματος Θρησκευτικών Β λυκείου, Ζούλας, Ο., Ιστορίες από τον Αστακό [διηγήματα], Δίφρος, Αθήνα, 1971. σ. 26  (η επισήμανση δική μου)