Για την αποστολή του Χριστιανισμού ως έκφραση της αλήθειας του Χριστού στον κόσμο κάθε εποχής, άρα και της σημερινής, θα μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω την ξεχωριστή για τους μαθητές προσευχή του Ιησού, όπως αυτή καταγράφεται στο 17ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου:
«Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο· ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς. Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου· αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα, και κανένας απ’ αυτούς δε χάθηκε, παρά μόνο ο άνθρωπος της απώλειας, ώστε να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής. Τώρα όμως έρχομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της. Εγώ τους έδωσα το δικό σου μήνυμα, ο κόσμος όμως τους μίσησε γιατί δεν προέρχονται από τον κόσμο, όπως εγώ δεν προέρχομαι από τον κόσμο. Σε παρακαλώ, όχι να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από το διάβολο. Δεν προέρχονται από τον πονηρό κόσμο, όπως κι εγώ δεν προέρχομαι από τον κόσμο αυτόν.
Πατέρα, αυτοί που μου έδωσες θέλω όπου είμαι εγώ να είναι κι εκείνοι μαζί μου, για να μπορούν να βλέπουν τη δόξα τη δική μου, τη δόξα που μου χάρισες, γιατί με αγάπησες προτού να γίνει ο κόσμος. Δικαιοκρίτη Πατέρα, ο κόσμος δε σε γνώρισε, ενώ εγώ σε γνώρισα, κι αυτοί αναγνώρισαν πως μ’ έστειλες εσύ. Τους έμαθα ποιος είσαι και θα συνεχίσω να τους το μαθαίνω, ώστε να είναι μέσα τους η αγάπη με την οποία με αγάπησες, όπως κι εγώ θα είμαι μαζί τους».
Η σκληρή πραγματικότητα του κόσμου, όπου κυριαρχεί το κακό και οι ανθρώπινες σχέσεις κλονίζονται από τα μίση, τις έχθρες και τα ποικίλα πάθη, νοηματοδοτείται και μεταμορφώνεται από τη δύναμη του ονόματος του Θεού, την αλήθεια της χριστιανικής πίστης και το θαύμα της θείας αγάπης που «πάντα στέγει, πάντα υπομένει» και «ουδέποτε εκπίπτει». Με το άπλετο φως της αγάπης κατανοείται ο κόσμος και ο άνθρωπος. «Τους έμαθα, λέγει ο Χριστός, ποιος είσαι και θα συνεχίσω να τους μαθαίνω, ώστε να είναι μέσα τους η αγάπη με την οποία με αγάπησες, όπως κι εγώ θα είμαι μαζί τους».
Μάθημα δηλαδή ζωής εν Χριστώ πρέπει να είναι ο Χριστιανισμός και στις μέρες μας, σχολείο διαλόγου, ανεκτικότητας, χρηστότητας και φιλανθρωπίας. Η εκπαίδευση, η αγωγή, με όχημα το μάθημα των θρησκευτικών, είναι σταθερός παράγοντας προς την κατεύθυνση αυτή. Το μάθημα των Θρησκευτικών, μέσα από την αληθινή αγάπη, που πηγάζει από την πίστη και το έντονο κοινωνικό πνεύμα της παράδοσής μας αποζητά την προσωπική σχέση και καλλιεργεί την κοινωνικότητα, καθώς και τις αληθινές διανθρώπινες, οικουμενικές και διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους και λαούς.
Η παρούσα Συνάντηση με θέμα: «Ο Χριστιανισμός στον σύγχρονο κόσμο» αναντίρρητα αποτελεί θετική συμβολή στη συζήτηση για την ποιότητα και τον ορίζοντα του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία και στα Αναλυτικά Προγράμματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Το Τμήμα Θεολογίας έχει εκφραστεί επανειλημμένα για το θέμα αυτό, επισημαίνοντας μεταξύ των άλλων ότι το μάθημα των Θρησκευτικών με τον υποχρεωτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει «αγκαλιάζει ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου, γίνεται γέφυρα γνήσιας επικοινωνίας του μαθητή με τον “άλλον” και μέσο υπέρβασης κάθε είδους μισαλλοδοξίας και φανατισμού, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην καλλιέργεια ενός ειρηνικού και οικουμενικού πνεύματος».
Με τις σκέψεις αυτές χαιρετίζω το παρόν συνέδριο, συγχαίρω τους οργανωτές του και εύχομαι καλό αποτέλεσμα στη στόχευσή του.
ΠΗΓΗ: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου