ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

Το μάθημα των Θρησκευτικών μετά τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και η ελληνική κοινωνία

Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος συμμετέχουσα στο διάλογο για το μάθημα των Θρησκευτικών, κατά την συνεδρία της 5ης Νοεμβρίου του έτους 2012, απεφά­σισε ότι : «Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να διατηρεί τον γνωστι­κόν και παιδαγωγικόν του χαρακτήρα. Θα εκφράζεται μέσα από μίαν ενιαίαν δομήν, με τρόπον επαγωγικόν, συμφώνως και με τα σύγχρονα παιδαγωγικά χαρακτηριστικά της ηλικίας και των μορφωτικών αναγκών. Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί απλήν συσσώρευσιν γνώσεων, ούτε να επιδιώκει προβολή μεταφυσικών και ιδεολογικών προεκτάσεων, ερμηνευ­τι­κών προσεγγίσεων ή ακροβατισμών αλλά δια της διδασκαλίας θα επι­διώ­κε­ται η προβολή και αι συνέπειαι διαμορφώσεως ενός προτύπου ζωής, δηλαδή του πολιτισμού και της κοινωνίας.

Επί τη βάσει των συντεταγ­μένων αυτών θα πρέπει να διαμορφωθεί εν πρόγραμμα, το οποίον θα ξεκινά και θα έχει ως επίκεντρο την ελληνορθόδοξον παράδοσιν του τόπου, επί τη βάσει του οποίου εξεφράσθη ως ήθος, και διεμορφώθη ως ζωή, και ως η παράδοση αύτη απετυπώθη εις τα μνημεία του πολιτισμού μας. Έκαστος μαθητής ή μαθήτρια, ανεξαρτήτως της θρησκευτικής του ιδιοπροσωπείας, είναι απαραίτητον και πολύτιμον να γνωρίζει την θρησκευ­τικήν παράδοσιν του τόπου, ως πίστιν, λατρείαν, ζωήν, τέχνην και πολιτισμόν. Τούτος θα πρέπει να είναι ο πρώτος και βασικός κύκλος του μαθήματος. Ο δεύτερος κύκλος θα αφορά τας μεγάλας χριστιανικάς παρα­δόσεις εκτός της Ορθοδοξίας, αι οποίαι συναντώνται εις τον ελλαδικόν χώρον και γενικώτερον εις τον κόσμον, όπως στοιχεία του Ρωμαιοκαθολι­κι­σμού και του Προτεσταντισμού. Ο τρίτος κύκλος θα πρέπει να περιλαμ­βάνει ορισμένα στοιχεία από τα μεγάλα Θρησκεύματα και ιδίως όσα ενδιαφέρουν την ελληνικήν κοινωνίαν περισσότερον, δηλαδή, τας μονοθεϊ­στι­κάς παραδόσεις του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ, τον Ινδουϊσμόν και τον Βουδισμόν, προκειμένου εις επίπεδον γνωσιακόν οι διδασκόμενοι να αποκτήσουν “πείραν”» (βλ. Δελτίο Τύπου 5-11-2012).

Η πρόταση αυτή της Δ.Ι.Σ. αν και υιοθετήθηκε στο γενικό της πλαίσιο, και μάλιστα υπήρξε και συνεργασία Ιεράς Συνόδου και Παιδαγω­γικού Ινστιτούτου ως προς την σύνταξη των νέων αναλυτικών προγραμ­μάτων (2016), εντούτοις ακυρώθηκε μαζί με τα προγράμματα, ύστερα από τις αποφάσεις του Σ.τ.Ε. 660/2018, 926/2018 και 1749/2019, 1750/2019, με το επιχείρημα ότι σκοπός του μαθή­μα­τος των Θρησκευτικών είναι η συμβολή του στη διαμόρφωση «θρησκευ­τικής συνείδησης», η οποία και θα πρέπει να καλλιεργείται δια παροχής γνώσεων κυρίως περί της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού εις τους/τας Ορθοδόξους μαθητάς/-τρίας, επίσης ότι το μάθημα δεν προσεγ­γίζεται υπό την διαδικασία της κατηχήσεως και δια τούτο δεν είναι μαθη­σια­κός στόχος και δεν αξιολογείται ο βαθμός πίστεως ή αφοσιώσεως του/της μαθητού/τρίας.

Για να διαβάσετε τη συνέχεια, επισκεφθείτε το ισττολόγιο Πολυμερώς και Πολυτρόπως